مجید نواندیش : علما حدیث قدسی را کلام
خداوند دانسته اند. اما در درایه الحدیث، محدثان برای آن شاخص هایی معین و وجوه
افتراق آن را از قران بیان کرده ا ند.
بعضی گفته اند: نسبت به حدیث قدسى
تحدّى صورت نگرفته، برخلاف قرآن كه مردم را به تحدّى فراخوانده است و نیز قرآن، وحی از
طریق جبرئیل است؛ اما حدیث قدسى الهام گونه و مانند آن است[1].
مضمون احادیث قدسی را مطالب
عرفانی و اخلاقی دانسته اند. در این نوع احادیث، تشریع هیچ امر واجبی ذکر نشده است
و گفته اند تنها بر ثواب و عقاب اعمال و اهمیت جایگاه کارهای دینی و عموما مستحب
تاکید شده است[2].
مهمترین بحث و اختلاف نظر
درباره احادیث قدسی، ناظر به وحیانی بودن یا نبودن الفاظ آنهاست. شماری از محققان
الفاظ این گونه احادیث را چونان دیگر احایث، از خود پیامبر اکرم دانسته اند. هر
چند بسیاری دیگر آن را چونان قران، از خداوند دانسته اند[2].
پروردگار تعریف دیگری از حدیث قدسی به بنده گفته
اند. خوانندگان می توانند تعریف آن را در مقاله محیط زیست[3] بنده ببینند.
حدیث قدسی به گفته پروردگار
و ملائکه، کلام پروردگار می باشد که خطاب به همه مردم می باشد و برای همه آنها
نافع و سودمند می باشد.
تابحال چنین تعریفی از حدیث
قدسی ارائه نشده است.
به عنوان دفاع از خود، به
خوانندگان محترم پیشنهاد می کنم احادیث قدسی را مورد بررسی قرار دهند ببینند آیا
اینطور هست یا نه؟ با تعریف مذکور مطابقت دارد یا خیر؟
مراجع
[1]
http://wiki.ahlolbait.com/%D8%AD%D8%AF%DB%8C%D8%AB_%D9%82%D8%AF%D8%B3%DB%8C
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر